Terms and Conditions
MS komt met ''terms and conditions''. De tricky part? je moet ze niet altijd ondertekenen. Soms denk je dat je ze stilletjes accepteert, tot je plots struikelt over de kleine lettertjes.
Mijn sessies bij de kinesist/fysio drukken mij met mijn neus op de feiten. Ik vind ze zwaar en de laatste tijd wegen ze mentaal zwaarder dan fysiek.
Ik ben dankbaar voor mijn kinesisten, ze zijn zorgzaam, denken mee, dagen me uit, leven met me mee en bovenal ze hebben tonnen geduld. Ze helpen me groeien en sterker worden.
Een dikke dank je wel!
Toch kunnen sessies meer confronterend voelen dan een gesprek bij de psycholoog. De waarde en het contact van een goede kiné wordt vaak onderschat.
Voor mij zijn ze een belangrijke schakel van mijn zorgteam.
Tijdens de sessies bots ik wel eens op mijn fysieke grenzen, en kom ik vaak ook mezelf tegen, confrontaties liggen altijd op de loer.
De eerste weken waren de zwaarste, ik kwam van een therapeut die 2 keer een half uur mijn spieren losmaakte naar een praktijk die aan de slag gaat met mijn vragen en doelen.
De laatste weken ervaar ik een soort lichamelijke crash. Fysiek gaat het niet goed, ik hoop op een tijdelijke achteruitgang en dat rust de oplossing is. Maar ondertussen word ik opnieuw uit mijn comfortzone gehaald. Wat gisteren als "normaal" voelde staat vandaag weer op zijn kop.
Bij MS is nooit iets normaal, denk ik wel eens. Zijn mijn nieuwe ervaringen tijdelijk of definitief? De tijd zal het moeten uitwijzen.
En wat zichtbaar is, komt zelden overeen met wat ik vanbinnen voel of ervaar.
Van wandelstok naar krukken... Ik lijk het goed op te vangen maar ik heb het er moeilijk mee. (Ik heb de "terms and conditions" van de wandelstok nog niet aanvaard en ondertekend!)
Het gevoel dat iets beter gaat met een hulpmiddel komt moeilijk binnen, mijn brein kan dit niet vatten. Hoe kan iets beter gaan als je afhankelijk bent van een hulpmiddel?
Ik ben in de war, ergens tussen aanvaarding of ontkenning?
Het mag, het is ok, maar de struggle is real.