Toen de redactie van MS-Link, iemand zocht voor een interview over MS en een hobby, kwam dat precies op het juiste moment. Ik zat midden in mijn zoektocht naar iets nieuws, iets waarin ik mijn ei kwijt kon én waar mijn eigenwaarde weer een duwtje van zou krijgen.
Het interview gaf me onbewust energie en zin om verder te zoeken en wakkerde mijn creativiteit aan. Zo groeide niet alleen mijn urban sketching, maar ontstond ook meteen het idee voor deze blog.
Mijn eerste urban sketch
Niet van zelfsprekend
Een chronische ziekte en een hobby, ik had het nooit verwacht, maar het is geen evidentie.
Zeker niet omdat ik gaandeweg geconfronteerd werd met fysieke beperkingen, onverwachte diagnoses en het besef dat mijn oude passies niet meer vanzelfsprekend bleken te zijn.
De zoektocht naar iets nieuws, hoe begin je aan zoiets, jezelf herontdekken wanneer alles anders loopt? Dat besef zette me aan het denken: hoe vind je opnieuw iets dat bij je past, wanneer je lichaam je grenzen aangeeft?
Ik voelde dat ik fysiek achteruit ging. Mijn lichaam en geest vroegen meer rust. Letterlijk en figuurlijk.
De voorbije jaren had ik geprobeerd om kleding maken opnieuw op te pikken, maar ook nieuwe dingen geprobeerd zoals haken en breien, … maar ik voelde het niet. Het beroerde me niet zoals vroeger.
Leven in een overgangsfase
Ik zat in een soort overgangsfase: op zoek naar een nieuwe passie. En dat voelde vreemd. Want van nature ben ik iemand die zich laat onderdompelen en meeslepen door interesses. Als iets me raakt, ga ik er helemaal in op. Alles rond me vervaagt.
Die bevlogenheid was mijn drijfveer: ik organiseerde een festival, maakte kleding, runde een vintage webshop en huiskamerwinkel. Maar intussen bleken bepaalde dingen niet meer haalbaar. Kleding maken lukte me niet meer door de combinatie van langdurige concentratie en fijne motoriek. En het runnen van een webshop, het proces van spullen zoeken, fotograferen, verkopen... vroeg energie die ik niet had.
Urban Sketching: een vorm die bij me past
Een rode draad blijft toch mijn creativiteit en die zoekt een uitlaatklep. En toen vond ik een oude hobby terug onder dikke laag stof: tekenen.
Het Urban Sketchen lijkt mij te prikkelen. Dit is een vorm van tekenen waarbij je het dagelijks leven vastlegt op locatie — spontaan, direct uit observatie, met een persoonlijke toets.
Het draait niet om het resultaat, maar om het proces, de beleving, de sfeer. Je vertelt met je potlood of penseel een verhaal. En dat verhaal en resultaat hoeft niet perfect te zijn.
Nu teken ik soms ter plekke, maar ook regelmatig op basis van eigen foto’s. Ik hou niet van strikte regels. Deze vorm geeft me de vrijheid om te spelen, om technieken en stijlen te proberen. Zelfs op een minder goede dag kan ik tekenen — zonder prestatiedruk. Dat maakt het zacht en haalbaar.
Schetsen tijdens het wandelen
Wandelen is niet altijd een evidentie. En net daar helpt tekenen me. Als ik pauze nodig heb tijdens het wandelen dan gebruik ik dat moment wel eens om te schetsen. Zo wordt rust geen opgave, maar een keuze. En zo’n schets hoeft helemaal niet lang te duren. Soms volstaan vijf minuten om de essentie te vatten.
Het proces helpt me los te komen van denken, en opnieuw te landen in het moment. Soms voelt het als een vorm van meditatie.
Imperfectie, zachtheid en kleine overwinningen
Natuurlijk is niet elke dag even makkelijk. Soms confronteert tekenen me ook met mijn grenzen. De lichte trillingen en een wat instabiele fijne motoriek kunnen wel eens frustrerend zijn. Ik teken ook niet in potlood, net om de imperfecties te leren omarmen, dus dat maakt het soms extra spannend. En omdat ik rechtshandig ben, vraagt dat om waakzaamheid. Dan weet ik: stop op tijd. Las rust in. Luister.
Voor mij is het belangrijk dat een hobby geen voortdurend gevecht wordt. Als het te veel aanpassing vraagt, verdwijnt de passie. Maar net omdat deze vorm van tekenen nog nieuw voor me is, voelt het niet als inleveren maar als iets nieuws aanleren.
Het leerproces op zich ís de overwinning. Daarin zit de groei.
Ben je ook op zoek naar je passie?
— naar iets dat je weer in beweging zet?
- Start alvast met je oude hobby’s onder de loep te nemen.
Wat gaf jou energie? Wat voelde je toen? - Door stil te staan bij het waarom, ontdek je misschien dat diezelfde energie ook in andere vormen bestaat — passend bij wie je nu bent.
- Probeer iets. Doe iets. Ga ervoor.
Er bestaat niet zoiets als falen in een hobby. En er is ook niet zoiets als de perfecte hobby.
"Perfection kills more art than failure ever could."
Perfectie doodt niet alleen de creatie, maar ook het plezier van het proberen, het beginnen, het genieten. Het legt druk waar eigenlijk ruimte mag zijn.
Een hobby mag je beroeren, je even weghalen uit het hier en nu.
Volg dus dat sprongetje in je hart — hoe klein ook. Er is zóveel te ontdekken. Een passie geeft je niet alleen plezier, maar ook kracht, zin, energie. Het is een investering die meer teruggeeft dan ze kost.
Nieuwsgierig naar het interview?
Via deze link vind je het interview.
Nog meer interessant nieuws, en publicaties van MS-Link vind via de website van MS-Vlaanderen
Reactie plaatsen
Reacties